Domingo Medrano: “Mijn God, ontferm U over mijn kinderen.”

Cochabamba, Bolivia, 1958. Luitenant-kolonel Domingo Medrano Cardona en zijn gezin.

“Kolonel Domingo Medrano droeg een zware last op zijn schouders, omdat hij zoveel kinderen op de wereld had gezet. Deze man verstond zijn enorme verantwoordelijkheid en is toen begonnen smeekgebeden tot God op te zenden aan Wie hij zich had toevertrouwd voor de zorg over al de zijnen.Ik herinner me een keer toen we in Bolivia aankwamen en wij ondergebracht werden in La Chimba (het gebied waar de familie een huis had, red.), dat ik ‘s morgens vroeg wakker werd om naar het badhuis te gaan dat buiten het hoofdgebouw stond. Dit was nog voordat er een plaatselijk badhuis was. Al snel zag ik iets wat ik nooit zal vergeten. Ik zag papa vlakbij de ingang van de garage, geknield op de grond, voorovergebogen. Hij stortte zijn ziel uit voor God om bescherming af te smeken voor de zijnen.”

HERINNERING VAN NOHEMÍ

“Jaren later werd de badkamer gebouwd en zusje Nohemí vertelde me dat ze een poosje moesten gaan wonen in La Chimba. Dit is haar belevenis: Ik herinner me dat ik op een vroege morgen naar het badhuis ging. We waren de vijfde of de zesde deze morgen. Toen ik het hoofdgebouw verliet, leek het wel of ik iemand hoorde snikken. Toen ik me realiseerde dat het huilen uit die ruimte kwam, ging ik naar de deur toe die gesloten was en legde ik mijn oor te luisteren. Ik drukte mijn oor tegen de deur om te horen wat er aan de hand was. Toen kon ik duidelijk de stem en het angstig kermen van papa horen die zei: ‘Mijn God, ontferm U over mijn kinderen, mijn God ontferm U over mijn kinderen en over mijn gezin.’ Zijn gebed raakte me zozeer, dat ik me terugtrok en naar het badhuis ging.”

GELOOF

“We hadden als gezin te lijden vanwege het bezit van La Chimba, maar papa stortte zijn ziel uit in gebed omdat hij geloofde dat God een doel had te midden van deze problematische situatie en dat Hij redding zou brengen voor zijn gezin. Domingo en Lourdes hadden veel plichtsbesef en we gaven ons over in de handen van Hem die alles kan. Nu besef ik dat alle gezinsleden bevoorrecht zijn en verantwoordelijkheid dragen omdat ze via onze ouders het Evangelie gehoord hebben. Onze ouders wisten, hoewel ze verre van perfect waren, het belangrijkste dat ze ontvangen hadden te waarderen.Papa Domingo heeft eerst van zijn moeder Celia gehoord over de liefde van God en het geloof in Hem, die hem gesteund heeft in het overleven van drie verschrikkelijke jaren van de Chaco-oorlog. 1] De eerste vruchten van zijn getuigenis waren de bekeringen van mama, Lourdes en oma Ricarda, nobele vrouwen.”

“De bestemming van ons gezin kent de Heere alleen en alles staat onder Zijn toezicht. De gebeden van ‘de oudjes’ zijn niet ter aarde gevallen en zijn ook niet tevergeefs geweest. Te zijner tijd zullen de vruchten hiervan openbaar worden. God is vol ontferming voor alle leden van dit gezin, zodat niemand verloren zal gaan. Amen.”

Het getuigenis van luitenant-kolonel Domingo Medrano Cardona werd in het Spaans gepubliceerd in En la Calle Recta nr. 271.

1] De Chaco-oorlog vond plaats tussen Bolivia en Paraguay van 9 september 1932 tot 12 juni 1935. De aanleiding van deze oorlog was het vermoeden dat de Chaco Boreal aardolie zou bevatten. In de aangrenzende Andes was namelijk recentelijk olie gevonden. Chaco Boreal is een onderdeel van de vlakte Gran Chaco, die zich uitstrekt over de landen Bolivia, Paraguay, Argentinië en Brazilië. Daarnaast betekende controle van de Chaco Boreal ook toegang tot de Río Paraguay. Aangezien beide landen binnenstaten waren, betekent dit ook toegang tot de Atlantische Oceaan.