Ds. Peter Drost: “Dat mensen bij ons thuis mogen komen is een getuigenis”

Prediker

Ds. Peter Drost begon zijn lezing met het lezen uit Prediker 11:1-8. Tijdens de COVID pandemie is zijn gemeente diensten gaan streamen, en dat doen we nog steeds. “Ik vraag me wel eens af: wat is daarvan de waarde? Is dat niet ook zinloos?” Ds. Drost haalt Prediker aan de bekende Bijbeltekst “IJdelheid der ijdelheden, het is al ijdelheid” aan. “Iedereen die een beetje pessimistisch is aangelegd herkent dat helemaal. Ik ben optimistisch van mijzelf, maar toch, dat pessimistische gevoel, dat kan ik vaak hebben.” Maar daarmee is niet alles gezegd. Ds. Drost haalt vers 1 aan: “Gooi uw brood uit op het water” en voegt daar aan toe: “Dat is een beetje hoe het voelt hoe we als gemeente internet inzetten: in de wijde zee van het wereldwijde web Gods Woord delen en vertrouwen en hopen dat het ooit een keer weer terug komt.” Inmiddels hebben mensen de Oostenrijkse gemeente gevonden en worden de online preken beluisterd.

Zinloos

Voordat ds. Peter Drost emigreerde naar Oostenrijk werd er hem verteld dat er tientallen mensen waren die op een gereformeerde predikant aan het wachten waren en naar gereformeerde prediking verlangden. Het bleek een illusie te zijn: “Toen we aankwamen bleek dat wel wat anders te liggen. Na een jaar waren alle mensen die in het begin betrokken waren weg.” Dat was een klap. “Elke keer wanneer wij dachten: “Nu heeft het echt geen zin meer, we houden er mee op”, dan gaf de Heere een bemoediging, als een teken van: “Ik heb nog mensen in dit land, waar je iets mee moet”.”

Ds. Peter Drost (rechts) in gesprek met voorzitter ds. P.D. Teeuw (links) en directeur J.H. Seppenwoolde (midden) tijdens de Ontmoetingsdag.

Ongeschikt

“We hebben een schat in aarden vaten” is een Bijbeltekst die voor de Nederlandse predikant na zijn verhuizing naar Oostenrijk meer is gaan leven. De overgang in corona-tijd, van een Nederlandse kerkelijke gemeente naar een pioniersplek in Oostenrijk, was voor hem persoonlijk een uitdaging. Hij had met name te maken met het gevoel van eenzaamheid. “Ik werd echt teruggeworpen op mijzelf, maar vooral op de Heere, op Zijn genade. Je leert jezelf kennen, je valt jezelf tegen, je leert je eigen zondigheid beter kennen, maar tegelijkertijd mag de genade van de Heere ook groter zijn, meer zijn, en sterker zijn. Wanneer ik dacht: “Ik ben echt ongeschikt voor dit werk, ik kan dit niet,” dan gaf de Heere toch weer een bemoediging. Het gaat ook niet om mijn bekwaamheid, of om mijn kracht, maar het is het werk van de Heere, het gaat om Zijn genade!”

Koffie

Persoonlijk was het voor de predikant een zoektocht om nieuwe contacten te leggen in zijn woonplaats. “Dat is nog niet zo makkelijk. De meeste Nederlanders die naar Oostenrijk op vakantie gaan, denken dat Oostenrijkers hele aardige mensen zijn. Maar dat komt natuurlijk doordat je je portemonnee meegenomen hebt. De vriendelijkheid is echt, oprecht, maar ze moeten ook van toerisme leven.” Na een tijdje ontdekte ds. Peter Drost: “Binnenkomen bij Oostenrijkers is heel moeilijk. Mensen thuis uitnodigen doen ze eigenlijk niet. Als je met elkaar afspreekt, dan ontmoet je  elkaar in een café of een restaurant om daar een kopje koffie drinken. Dat je bij mensen thuis wordt uitgenodigd vinden mensen niet normaal. Wij doen dat wel, en dat valt dan ook op! Dat mensen bij ons thuis mogen komen is een getuigenis op zich, maar tegelijkertijd laat het zien dat het moeilijk is om mensen te bereiken.”

Getuigen

Oostenrijk is een land waar geen christelijk onderwijs is. Ds. Peter Drost en zijn vrouw besloten om hun kinderen naar een openbare school te laten gaan. “Dat is voor onze kinderen niet makkelijk geweest. Ze zijn niet altijd enthousiast om te vertellen dat hun vader predikant is en een gemeente sticht in Oostenrijk. Dan denken anderen wellicht: “Die zijn gek”. De Bijbel bevestigt dat het dwaasheid is om het kruis te verkondigen. Tegelijkertijd geloof ik dat het ook een zegen is dat onze vijf kinderen op vier verschillende scholen zitten. Zo hebben we contacten kunnen leggen met andere ouders.” De predikant uit Graz vertelt over een recent voorval: “Mijn dochter zit in een klas met moslims, en er is één jongeman die steeds met haar de discussie aangaat: “Hoe kan het dat Jezus de Zoon van God is? Hoe kan nu de Drie-eenheid waar is?” Hij is heel erg overtuigd van zijn moslim-zijn en probeert haar dat uit te leggen. Je kan denken dat dit een bedreiging is, maar ik zie het als kans omdat ze in gesprek zijn. Zij heeft de mogelijkheid om iets te delen van de gereformeerde, Bijbelse leer. Afgelopen week heeft ze hem een Bijbel voor zijn verjaardag gegeven. Zo is ook mijn dochter, tegen wil en dank, een zendelinge in Oostenrijk.”

Yoga

Sinds de gemeente in Graz een eigen kerkzaal heeft gaat ds. Drost tweemaal per zondag voor om het Woord te verkondigen. Daarnaast blijft hij zich inzetten om nieuwe contacten te leggen en hen het Evangelie te delen. Hij vertelt over een andere gebeurtenis waarin de Heere hem liet zien: “Ik ben ook bezig, het hangt niet van jou af, het is Mijn werk”. Het begon met een mailtje van een onbekende, Oostenrijkse vrouw. “Ze is katholiek opgevoed, als kind was ze altijd in de kerk, maar toen ze ouder werd is ze gaan dwalen.” Ze maakte de stap naar New Age en het occulte en raakte er in verstrikt. “Op een gegeven moment luisterde ze naar opnames van een New Age goeroe, die haar elke keer over God vertelde. Hij vertelde haar dat, door yoga op een bepaalde manier uit te voeren, zij meer zou ervaren van God. Toen vroeg ze zichzelf op een gegeven moment af: “Waarom moet ik via zo’n man en yoga bij God komen? Is er geen rechtstreekse weg?” Toen heeft ze op een gegeven moment de Bijbel open gedaan en tegen God gezegd: “Als U er bent, dan kan ik toch ook direct met U omgaan? Dan mag ik toch op U vertrouwen?” Ze schreef in de mail: “Die avond is mijn leven veranderd. De volgende dag stond ik op en ik wist: God is er, en ik mag Hem kennen en mag met Hem leven.” Ze is op internet gaan zoeken en kwam uiteindelijk bij onze gemeente terecht.” Het verhaal is voor ds. Drost en zijn gezin een bemoediging: “Wij zijn de Heere heel dankbaar”.

Foto's: Stichting IRS.