ECR-lezer: “Ik kwam in een ‘roepingscrisis’ terecht”

Geachte broeder in Christus,

Als rooms-katholiek geboren en opgegroeid in die kerk, ben ik naar het rooms-katholieke seminarium gegaan. Drie jaar voordat ik me er liet inschrijven, bezocht ik evangelisch-protestantse kerkdiensten in mijn dorp. Op het seminarium begon ik me schuldig te voelen, waardoor ik in een ‘roepingscrisis’ terechtkwam. Een van de problemen waar ik steeds weer op stuit, is de leer van de zaligverklaring van de maagd Maria. Tot twee keer toe heb ik mijn toevlucht gezocht bij de fransiscanen en later bij de anglicaanse leer. Vervolgens sloot ik mij aan bij de Onafhankelijke Apostolische Katholieke Kerk in Brazilië. Helaas ben ik nog steeds op zoek en momenteel ben ik teruggekeerd in de Rooms-Katholieke Kerk . Maar dit heeft me geen vrede gebracht in mijn geweten tegenover God, omdat ik mij bewust ben van mijn schuld ten opzichte van de dogma’s van de kerk. Ik ben het o.a. niet eens met de pauselijke onfeilbaarheid.

Antwoord:

Uit uw brief komt uw niet-aflatende inzet naar voren, en tegelijkertijd de desillusie dat uw verwachtingen niet vervuld worden.Ik denk dat de Heere aanvankelijk uw ogen heeft willen openen, zodat u de waarheid in Zijn Woord zou ontdekken, toen Hij uw weg naar een protestantse kerk leidde. Toch waren misschien de vooroordelen, waardoor u die andere richtingen bleef volgen, niet de wil van de Heere.

Gedurende al deze jaren hebt u gehoopt de oplossing te vinden, of het nu in een seminarium was of bij de franciscanen. Desondanks erkent u dat u geen vrede met God hebt in uw geweten, ook niet nadat u teruggekeerd bent in de boezem van Rome. Het enige wat vrede en zekerheid van uw zaligheid kan geven, is Christus door het geloof. Tot nu toe hebt u geprobeerd uw dorst naar de levende God te lessen bij godsdienstige waterputten.

Verlaat deze waterputten en ga naar de bron van eeuwig leven. Jezus Zelf zegt: “Zo iemand dorst, die kome tot Mij en drinke. Die in Mij gelooft, gelijk de Schrift zegt, stromen van levend water zullen uit zijn buik vloeien” (Joh. 7:37-38).Laten we het voorbeeld van de apostel Paulus volgen: de tradities van onze religie en die van onze vaderen verlaten, om te belijden: “Wij dan, gerechtvaardigd zijnde uit het geloof, hebben vrede bij God, door onze Heere Jezus Christus” (Rom. 5:1).Gerechtvaardigd uit het geloof en vrede met God, omdat Hij ons met Zichzelf verzoend heeft door het kruisbloed van Zijn geliefde Zoon.

In uw brief zegt u dat u het niet eens bent met de pauselijke onfeilbaarheid en andere dogma’s binnen de Rooms-Katholieke Kerk. Hoe kunt u dan zeggen dat u “bent teruggekeerd tot de volle gemeenschap met Rome”? Het is onmogelijk om nog de minste gemeenschap met Rome te voelen als men deze fundamentele dogma’s niet onderschrijft. We moeten niet vergeten dat Jezus tegen hen die zich verlaten op hun religie en hun tradities zegt: “Niet een ieder, die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk der hemelen, maar die daar doet de wil van Mijn Vader, Die in de hemelen is.” Wat is dan voor ons de wil van de Vader? Jezus Zelf zegt ons: “En dit is de wil van Hem, Die Mij gezonden heeft, dat een ieder, die de Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe”. Heel beslist voegt Hij eraan toe: “Die in Mij gelooft, heeft het eeuwige leven” (Joh. 6:40, 47).De grootste fout die we als priesters hebben gemaakt, is dat we ons hebben laten overtuigen door de filosofie en godsdienstige theologie dat we dachten in Christus te geloven, terwijl we Hem niet persoonlijk kenden noch accepteerden als onze enige en volkomen Zaligmaker.

Ik hoop van harte dat deze overdenkingen u helpen om het Woord van God tot u te nemen als de enige lamp die u al uw dagen verlicht in uw ontmoeting met de Heere.

Ds. F. Rodríguez, Spanje