Op bezoek bij ds. Peter en Francien Drost

“Op de eerste middag, na een lange maar ook prachtige treinreis, brengt ds. Drost ons op mooie plekjes buiten de stad. De eerste plek was Schloss Eggenberg met een prachtige rozentuin. We stappen door de tuin en de predikant vertelt ondertussen wat hij vroeger gedaan heeft en hoe het zover gekomen is om predikant te worden in een Duits sprekende rooms-katholieke omgeving. Plotseling begint het te regenen maar gelukkig kunnen we, in de rozentuin, met nog een ander echtpaar, onder een idyllisch afdakje, schuilen. Hierdoor kunnen we weer een praatje maken met dit echtpaar. De mensen vragen wat de dominee in Graz doet. Een mooi aanknopingspunt voor evangelisatie...”

Na Schloss Eggenberg rijden ze door naar één van de scholen waar ds. Peter Drost vaak lesgeeft. “Voorheen is het een klooster geweest”, zo schrijft Hanneke. “De scholen in Oostenrijk zijn openbaar. Als er drie kinderen zijn met een bepaald geloof, mogen zij een leraar meenemen die godsdienst kan geven. Dominee Drost geeft godsdienstles op acht verschillende scholen, soms maar voor één uur per week.” Op het klooster geeft de abt ook les. “Deze man staat het werk van de dominee niet in de weg.”

Daarna beschrijft Hanneke het bezoek aan Übelbach, de plaats waar het predikantengezin woont. Ze maakt een Gebetsstunde mee: “We stappen binnen in een kleine kerkzaal (Sola Gratia) met prachtige banken, een orgel en piano. Alle gemeenteleden zijn er! Er zijn veel jonge mensen aanwezig en ook een baby! Het thema van de avond is Die geistliche Waffenrüsting teil 1 met Efeze 6:14a als uitgangspunt. Is de wapenrusting nodig? Is dat strijd? Ja, en te strijden niet in eigen kracht. Ben je bereid om te vechten? De predikant geeft veel lessen mee aan de aanwezigen. Hoewel ik niet alles kan verstaan, merken wij wel dat er veel onderwijs wordt gegeven uit de Schrift.”

In de gesprekken met dominee Peter Drost merken Hanneke en Marco op dat het een zoektocht is om een gereformeerde gemeente te zijn in Oostenrijk. “Hoe bemoedig je mensen en hoe kan je een levende gemeente zijn?”, waarop de predikant zegt: “Ik kan het zelf niet, maar de Geest moet het bewerken.” In de kleine gemeente is het zoeken hoe men leden actief in kan zetten. Soms komt er ineens een verrassende wending: “Een echtpaar uit de kerk heeft aangegeven: “We waren voor het wérk naar deze kerk gekomen, nu hebben we ook een roeping en opdracht ín de kerk”.”

Hanneke maakt ook de kerkhistorische rondleiding in Graz mee, verzorgd door ds. Drost. De stad had tussen 1600-1780 te maken met de Inquisitie. Protestanten werden er vervolgd. Hanneke vertelt hoe het er in die tijd aan toe ging: “Ondergronds gingen de protestanten door. Ze leerden aan elkaar lezen en schrijven en hadden samenkomsten in de bergen. In het Ennstal waren ook veel geheime Christenen. Rond 1750 werden hier mensen voor de keus gesteld: óf je wordt rooms-katholiek óf je gaat zonder kinderen het land uit, naar Roemenië. Kinderen onder de twaalf jaar moesten in Oostenrijk achter blijven. Wat hebben moeders gehuild en gesmeekt... In Roemenië zijn daarom nog steeds Duitstalige gebieden, ze kregen daar wel vrijheid, maar velen zijn daar gestorven. In 1780 kwam er godsdienstvrijheid in Oostenrijk.”

Bij het verlaten van de stad, zo schrijft Hanneke, kwamen ze langs een bordje met daarop een verwijzing naar Maarten Luther: “Hij verbreide een nieuwe leer in de kerk, waardoor hij gevaar liep samen met de wederdopers.” Daarop stelt Hanneke de vraag aan ons: “Lopen wij ook gevaar wanneer wij Gods Woord verkondigen?”

Klik hier om meer te weten te komen over het werk van ds. Peter Drost in Graz. Wil je ook eens een bezoek brengen aan Graz? Klik hier om "Haus Gratia" te boeken bij de familie Drost.

Foto: Hanneke (comité Gouda)